Ile kosztuje faktoring?

Myślisz o tym, aby skorzystać z faktoringu, ale obawiasz się o koszty tego rozwiązania? Wbrew pozorom, mogą być one bardzo zróżnicowane i… niewygórowane. Zobacz, za co faktorzy mogą pobierać opłaty i w jakiej wysokości. Oto najważniejsze informacje.

Faktoring polega na „wykupieniu” faktur z odroczonym terminem – tak, aby firma, która je wystawiła, wcześniej otrzymała zapłatę. To bardzo korzystne rozwiązanie, które pozwala przedsiębiorcom:

• utrzymać płynność finansową – bez „mrożenia” środków i wyczekiwania na to, aż kontrahenci uregulują płatności;
• podnieść swoją konkurencyjność – opcja wydłużenia terminu do 20, 60 czy 90 dni może być ważnym argumentem dla potencjalnego klienta.

Jednak na tym rozwiązaniu musi zarobić również faktor – instytucja, która finansuje należność. Wykłada ona swoje środki, więc musi się jej to również opłacać. Stąd faktoring wiąże się z kosztami po stronie firmy, która korzysta z takiej usługi.

Nie ma jednej, ustandaryzowanej stawki za faktoring. Powód jest prosty: ta usługa nie podlega szczególnym regulacjom prawnym. Umowę, w ramach której jest realizowana, zawiera się na ogólnych zasadach wynikających z zapisów Kodeksu cywilnego. To oznacza, że każda firma faktoringowa ustala własne „zasady gry”, a więc koszty dla swoich klientów.

Cena usługi faktoringu ma różne części składowe. Są one uzależnione m.in. od wybranej formy faktoringu. Oto najważniejsze elementy kosztów.

Prowizja przygotowawcza

Jest też określana mianem opłaty administracyjnej. Chodzi tutaj o stawkę pokrywającą koszty przygotowania umowy na faktoring. Najczęściej jej wartość jest wyliczana procentowo. Odnosi się ona do maksymalnego limitu faktoringowego przyznanego klientowi. To najczęściej 0,1 – 3% tej kwoty. Uwaga! Wielu faktorów rezygnuje z prowizji przygotowawczej – to ich sposób na przyciągnięcie klientów.

Prowizja faktoringowa

Prowizja faktoringowa to podstawowa i nieodzowna opłata nakładana przez faktora. Stanowi ona procentową wartość od kwoty brutto, na którą opiewa faktura. Opcjonalnie może to być procentowa wartość zaliczki przekazanej na poczet faktury. Zazwyczaj wynosi ona od 0,2 do 3% w skali miesiąca. Oczywiście te stawki są bardzo orientacyjne i mogą się zmieniać w odpowiedzi na warunki rynkowe.

Inny sposób rozliczania prowizji faktoringowej to jej naliczanie dzienne. Sprawia to, że faktorant reguluje opłaty tylko za faktyczny czas korzystania z usługi.

Prowizja faktoringowa jest naliczana do momentu, w którym kontrahent ureguluje opłatę. Warto pamiętać, że jej wysokość jest uzgadniana z góry – przy podpisywaniu ogólnej umowy na faktoring. Podlega negocjacji na etapie zawierania kontraktu.

Odsetki dla faktora za wypłaconą zaliczkę

Faktor w ramach świadczonych usług najczęściej nie wypłaca swojemu klientowi 100% wartości kwoty faktury. Jest to zazwyczaj ok. 80-90% tej sumy. Warto pamiętać, że jest to zaliczka na poczet zapłaty. Firma faktoringowa może od niej pobierać odsetki, tak jak od pożyczki. Mogą być one naliczane:

• metodą dyskontową – ta forma jest stosowana przy faktoringu pełnym. Wówczas odsetki są obliczane z góry i pobierane przy wypłacie zaliczki;
• z dołu – są one wtedy naliczane dziennie i pobierane za każdy miesiąc świadczenia usługi faktoringu. Opcjonalnie ta kwota może zostać rozliczona na koniec i dodana do prowizji faktora.

Ich wysokość nie może przekroczyć maksymalnej wartości odsetek kapitałowych określonej w ustawie. Zmienia się ona adekwatnie do spadków i wzrostów stopy referencyjnej NBP.

Koszty faktoringu są najczęściej ustalane indywidualnie z każdym klientem korzystającym z takiej usługi. Wiele zależy od:

• wiarygodności faktoranta oraz jego kontrahentów – są oni weryfikowani już na starcie, a faktor szacuje ryzyko współpracy;
• liczby kontrahentów, których faktury będą objęte faktoringiem – im jest ich więcej, tym niższe opłaty;
• liczby faktur objętych faktoringiem – im jest ich mniej, tym niższe koszty.

Warto porównać warunki oferowane przez różne firmy świadczące usługę faktoringu i wybrać najlepszą dla siebie opcję.